Şu sonbahar benim için her zaman depresyon başlangıcımı olmak zorunda , yavaş yavaş hissediyorum kendimi her şey üstüme geliyor.
Durup düşünüyorum bugüne kadar hayatımdan kimler geldi geçti. Ne arkadaşlıklar bitirdik yok yere , kıskançlıklar oldu bir çoğunun sebebi ,arkadaşlıklara verdiğim değer kadar karşılık görememek yıktı her zaman beni...
Şimdi yıllar geçmiş çıkmışsın karşıma arkadaşım diyorsun anlayış diyorsun .İyide be canım çok yaptım ben sana özveri ,çok yaptım ben sana anlayış , şimdi kırgınım , üzgünüm ,özlüyorum ,kızıyorum , görmek istiyorum ama şu an görmek istemiyorum.
Duygularım böyle son günlerde ; dedim ya gene depresyon dolu bir sonbahar benim için özlediklerimi özlediğim için üzülüyorum ben gene ...
Bir çığlık atmak istiyorum. Yoruluncaya kadar ağlamak .
Sonbahar, İlkbahar benim de depresyonum coştuğu zamanlar. Neyse ki artık öyle çalkantılı arkadaşlıkları yaşamıyorum. Eskileri koruyorum, yenilere temkinliyim. Ve artık tolerenas göstermiyorum.Seni yoranları çıkar ve sokma hayatına..
YanıtlaSilBazen senin söylediğini bende düşünüyorum .İşte benim kalbimi kıran kişide eskilerdendi maalesef yenilere zaten bu kadar özverili olamıyorum .
SilSonbaharın etkisi mi, hayatın etkisi mi çoğu zaman ben de düşünürüm. Hayat her dakika akıyor. Mutlu, huzurlu, güzel günler olur umarım bundan sonrası herkes için. Değer bilmeyen insanlardan uzak durmak en iyisi... Neşeli ve güneşli günlere.
YanıtlaSilTeşekkür ederim. İşte insan çok fazla değer verdiği biri tarafından kazık atılınca çok üzülüyor.
Sil